در سال های اخیر در کشور ما، پس از پیدایش و ورود کولر آبی به عنوان سیستم سرمایش در مناطقی که از نظر اقلیمی قابل استفاده بود، جهت پوشش کانال های کولر آبی که به ناچار بایستی به قسمت های مختلف منازل و یا واحدهای تجاری و اداری متصل می گردید، سقف کاذب به معنای امروزی آن ایجاد گردید. و به تدریج انواع سقف های کاذب که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را داشتند وارد صنعت کشور شدند و فلسفه وجودی آن نیز (به غیر از پوشش برای کانال های کولر) تعالی یافت و موارد استفاده گوناگونی پیدا نمود.
به عنوان مثال در سالن های بزرگ آمفی تئاترها، سینماها ، کلیه سوله های تولید مواد غذایی و دارویی-بهداشتی، کارگاه های ریسندگی و بافندگی ، کلیه کارخانجات و اکثر ساختمان های اداری و مسکونی به منظور جاسازی تأسیسات کانال های ورودی و خروجی سیستم های تهویه، کابل های برق، لوله های عبور آب و فاضلاب که اکثرا از زیر سقف عبور می کنند احتیاج به ایجاد و ساختن سقف کاذبی می باشد تا محیط مناسبی را جهت زیست و کار به دور از آلودگی های صوتی در زیر آن ها فراهم آورد. همچنین جهت صرفه جویی در انرژی گرمایشی همان گونه که می دانیم هوای گرم به دلیل وزن مخصوص کم در فضای بالای و زیر سقف متمرکز می گردد لذا هرچه ارتفاع مفید طبقه بیشتر باشد به گرمایش بیشتری نیاز داریم و عدم وجود یک سقف کاذب عایق حرارتی عملا نزدیک به 50% پرت انرژی را به وجود می آورد.
با اینکه سقف کاذب در اشکال خاص و در بعضی بناهای ویژه در معماری و شهرسازی سده های پیشین وجود داشته است و عملا در سطح زیرین خرپاهای چوبی به ویژه در مناطق شمال کشور به نام توفال و لمبه هنوز هم وجود دارد. لیکن بایستی اذعان نمود که در ساختمان های فعلی وجود سقف کاذب در کلیه قسمت های بنا نقش غیر قابل انکاری پیدا کرده و در صنعت ساختمان بایستی از جهات مختلف به آن توجه ویژه مبذول نمود.
امروزه با وجود انواع مصالح مختلف جهت استفاده در سقف های کاذب، ضرورت یک بررسی فنی و اقتصادی و مقایسه بین آن ها از دیدگاه های مختلف احساس می گردد.
بدون دیدگاه